Telefondaki ses diyor ki:
- Günaydın efendim, …. ile mi görüşüyorum?
- Buyrun benim.
Güvenlik için kimlik doğrulaması, görüşmenin kayıt altına alındığı bilgisi ve benzer altyapı döşemesinin ardından “telefondaki ses” devam ediyor.
- Size bir önerimiz var. Kullanmakta olduğunuz paketle ayda toplam … dakika konuşma hakkına sahipsiniz. Size önerdiğimiz yeni paketle şu kadar bin dakika konuşabilecek, ayrıca haftada iki gün ücretsiz konuşma hakkına sahip olacaksınız. Geceleri de şu saatler arası bedava konuşabileceksiniz. Paket bedeli …. lira, ancak 12 ay bu paketi kullanmayı taahhüt ederseniz yüzde 25 indirimli sahip olacaksınız.
-?!..
- Bu avantajlı pakete geçmek ister misiniz efendim?
(Anlattığına göre çok avantajlı. 25-30 lira daha fazla ödeyeceğim ama kat be kat fazla konuşma hakkım olacak…)
- Peki ne yapmam gerekiyor?
- Kabul ederseniz size bir mesaj gönderilecek o mesaja “evet” yanıtı vermeniz yeterli olacak. İlk fatura tarihinden itibaren yeni pakete geçmiş olacaksınız.
Öyle de oldu. Zaten bu tür değişiklikler fatura kesim tarihine yakın yapılır, ki, müşteri yeni paketin avantajlarından (!) bir an önce yararlanabilsin…
*
İnsan ikinci üçüncü faturada uyanıyor, ama nafile…
Bu “yeni paket” içinde kısa mesajlar yokmuş. Her yöne şu kadar dakika sığıyor da kısa mesajlar pakete sığmıyormuş. Genellikle “ücretsiz” olarak sunulduğu belirtilen bilgilendirme hatları 444’lü hatlar meğer pakete dahil değilmiş!
Bunları öğrenirken şunu da öğreniyorum; meğer benim aylık toplam konuşmalarım için bir önceki paketim yetiyormuş. Üstelik o pakette kısa mesaj hakkı da vardı.
Eski pakete döneceğim ama bir yıllık taahhütte bulunduğum anımsatılıyor.
Hani vicdanla-cüzdan ayrımında kalmak vardır ya? Bu da onun gibi bir şey; uyanmakla-kazıklanmak ikilemi… Ne var ki, uyansan da kazıklansan da kazanan karşı taraf oluyor.
*
Eminim yüzde 25 indirimli “yeni paket”i satan “pazarlamacı” yaptığı çalışmanın karşılığı olarak primle ödüllendiriliyordur.
Bu firmalar hangi numaranın günün hangi saatlerinde hangi yöne arama yaptıklarını biliyorlar. Hangi numaranın hangi paketle ihtiyacını karşılayabileceğini biliyorlar. Yani benim daha az ödememin mümkün olduğunu biliyorlar.
Hal böyle iken bile bile ihtiyaç fazlası bir ürünü beni ikna (!) ederek pazarlamak gerçekten başarı mı?
Daha açık soralım; bunu yapmak pazarlamacılık başarısı mı yoksa dolandırıcılık mı?
Yoksa asıl kabahat muhataplarımızı dürüst sayan bizlerde mi?
Yanıltarak razı etmek yöntemi bir insana para kazandırıyorsa, ki kazandırıyor, o kişinin hayatı boyunca “dürüst” davranmasını beklemek boştur. Bu yolla kariyer yapacak ve kim bilir ne önemli görevler üstlenecektir!
Acaba çağdaş yaşamın olmazsa olmazı konumundaki meslekler arasında sayılan pazarlamacılığın böylesi hangi fakültede öğretiliyor!?
Herhalde bu başarılı (!) pazarlamacılar, müşteri diye tanımladıkları kişileri “potansiyel avanak” olarak görüyorlar.
Oysa, müşteriler, onların sözlerine güvenilecek dürüst insanlar olduklarını düşünüyorlar.