Sağlıkta iktidarın “dönüşüm” olarak ifade ettiği uygulamalarda artık hasta lehine bir yenilikten söz etmek zorlaşıyor. Sağlık habercisi olarak tamamını izlediğim bu süreçte iktidarın ve özellikle Sağlık Bakanlığı’nın heyecanı da farklı yönlere kaymış görünüyor.

Sağlık Bakanı Mehmet Müzzinoğlu’nun sağlık alanındaki mesajları Türkiye’ye başkanlık sisteminin getireceği yararlar konusundaki yaptığı konuşmaların gölgesinde kalıyor. Kamuoyu algısı açısından da “sağlık alanında hangi faaliyetler yürütülüyor?” sorusunun yanıtları karışıyor.

Aslında sağlık sisteminde şu anda çok önemli bir sorun yaşanıyor. Halkın sağlık hizmetlerine olan aşırı talebi, hizmetin kalitesi açısından değişik sorunlara neden oluyor. Ancak bu konuların tartışılıp çözüleceği bir platform da siyasi belirsizlik, seçim tartışmaları içinde görünmüyor.

Prof. Dr. Erdal Akalın’ın verdiği bilgiye göre Türkiye’de kişi başına sağlık hizmeti başvurusunun Avrupa ülkeleri ve Amerika, Kanada, Avustralya gibi ülkelerin oldukça üstünde.

Yeni yayınlanan “Türkiye Sağlık Okuryazarlığı Araştırması” raporuna göre, son 12 ay içinde hastane hizmetlerini kullanma oranı Türkiye’de yüzde 81 iken bu oran Avrupa Birliği üyesi 8 ülkede yüzde 27.

Bir yıl içinde üç veya daha fazla doktora başvurma oranı bizde yüzde 52,7, Avrupa ülkelerinde ise yüzde 40,4’dır. Acil servise başvuru oranı Türkiye’de yüzde 52,7, Avrupa ülkelerinde yüzde 26,6.

Bu sonuçların yarattığı sorunlara gelince. Hastaneye başvuranların yarısının acil servisten hizmet alıyor hale gelmesi sağlıkta şiddeti tırmandırıyor. Her gün bir doktor, hemşire, sağlık teknisyeni öfkeli hasta yakınlarının hedefi haline geliyor. Bu konuda kalıcı bir çözüm üretilmiş değil. Sağlık Bakanlığı ne yazık ki, muhalefet partisi gibi gördüğü sağlık meslek örgütlerinin gerçekçi birçok talebini de dikkate almıyor.

Türkiye Sağlık Okuryazarlığı Araştırması” raporuna göre halkın toplumumuzun %64,6’sı yani üçte yaklaşık üçte ikisi yeterli sağlık okur yazarlığa sahip değil. Sağlık sisteminin fazla kullanımı bu bilgi düzeyindeki insanlar için ayrıca sorunlar yaratıyor. Sağlık sisteminde ortalama muayene süresi 5 dakikayı geçmiyor. Gereksiz kullanılan ilaçlar, yapılan testler ve girişimler hastalara yarar sağlamıyor ve onları birçok riskle karşılaştırıyor. Zamanında doğru tanı konulması zorlaşıyor, gerekli müdahaleler gecikebiliyor.
Bu yoğunluk nedeniyle yalnız üniversite hastanelerinde değil, birçok hastanede aylar sonrasına randevu verilir hale gelindiği biliniyor.
Sonuç; Türkiye seçime gidiyor olsa bile iktidarın ve muhalefetin sağlık hizmetlerindeki sorunlara ve çözüm yollarına daha fazla heyecan ve enerji ayırması gerekiyor.