Kanıta dayalı tıp ve habercilik Sağlık hizmetlerinin istenilen en yüksek tanı ve tedavi başarısıyla hasta memnuniyetine ulaşmasının yolu kanıta dayalı tıp uygulamalarından geçiyor. Bilginin sürekli güncellendiği en dinamik alanlardan biri olan tıpta kanıta dayalı tıp uygulamaları için her ülkenin bir rehberi var. Türkiye’de bu konuda önemli eksiklikler bulunuyordu. Her uzmanlık derneğinin kendine ait kılavuz uygulamaları ile sorun aşılmaya çalışılıyordu. Şimdi olumlu bir adım atıldı. Sağlık hizmetlerinin etkin, etkili, kanıta dayalı ve bilimsel olarak sunulması ve sürdürülmesi açısından önemli olan Kanıta Dayalı Tıp Rehberi Türkiye’de de hekimlerin kullanımına açılıyor. Türkiye bu konuda 2012 yılında Finlandiya Tıp Birliği ile bir anlaşma yaptı. Sağlık Bakanlığı ile Finlandiya Tıp Birliği arasında Haziran 2012’de Helsinki’de Kanıta Dayalı Tıp elektronik versiyonunun kullanımı için anlaşma sağlandı. Kanıta Dayalı Tıp Rehberi, 60 temel alan başlığı altında işlenmiş olan toplam 943 rehber içeren Finlandiya Tıp Birliği’nin yayıncılığını yaptığı lisanslı kullanımı olan bir rehber. Rehber, Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü’nce Finlandiya’dan alınan veri tabanıyla İngilizce olarak daha sonra da Türkçe’ye çevirilip tamamlanarak kullanıma sunuldu. Kanıta Dayalı Tıp Rehberi, hekimin hızlıca okuyup karar vermesini kolaylaştıran formatta hazırlandı. İçeriğinde halen bine yakın konu başlığı, 4 bin 224 makale özeti, bin 319 fotoğraf, 100 ‘e yakın ses dosyası bulunuyor. Kanıta dayalı tıp uygulamalarının kullanılmaya başlandıktan sonra tıbbi hatalarda azalma görülmesi bekleniyor. Sağlık haberciliği açısından da kanıta dayalı tıp uygulamaları büyük önem taşıyor. Bilimselliği belli kanıtlara dayalı uygulamaların halka aktarılmasında yarar var. Aksi halde hasta hakları açısından ciddi sorunlar gelişebiliyor, umut tacirliği ortaya çıkabiliyor. Daha önce de sözünü etmiştik. Araştırmalara göre sadece halkın ancak üçte biri sağlık okur yazarı. Bu durumda kanıta dayalı olmayan tıp uygulamalarına sağlık haberciliğinin aracı olması hastalarda sağlık hizmetlerine güvensizliğe yol açabiliyor, gereksiz ilaç kullanımı artırıyor. Zaman ve para kaybı, hastaların tedaviye uymaması gibi sonuçlara yol açabiliyor. Ne hekimlerin de ne de gazetecilerin halkın yararı için böyle bir sonucu tercih etmesi tabii ki söz konusu değil. Bu nedenle biz sağlık habercileri olarak akademik görevi, bilimsel yeterliliği ne olursa olsun, tüm haber kaynaklarından açıkladıkları her bilgiyi kanıta dayandırmalarını isteme sorumluluğumuz olduğunu unutmamalıyız.