Siyasetteki terör, başkanlık tartışmalarının tozu dumanı içinde bilim Türkiye’nin gündeminde hiç yer bulamıyor dersek doğru olur. Hayatımızın gündemi günlük ve bir yere varmayan tartışmalarla savrulur giderken Türkiye’nin çok zaman kaybettiğini ortaya koyuyor bilimsel veriler.

“Her ile bir üniversite mantığı” iktidarın, yerelde de halkın çok hoşuna gitse de bilimsel eğitim kalitesini, üniversite binası yapma konusundaki başarımız kadar artıramadığımız ortada.

Örneğin eğitim düzeyimize göz atalım.  PISA, TIMSS (The Trends in International Mathematics and Science Study ), TERCE (Third Regional Comparative and Explanatory Study) testleri birlikte kullanılarak yapılan “eğitim düzeyi karşılaştırması”nda ülkemiz 76 ülke arasında 41. durumda

OECD’nin “fen- matematik-okuma” bilgi ve beceri ölçme değerlendirme sistemlerinden biri ve eğitimde uluslararası referans olan PISA’da Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı’nın sonuçları da farklı değil.

Türkiye; 2012’de 65 ülke arasında matematikte 44. okuma becerisinde 41. fen alanında 43. sırada yer alıyor.

Topluma kültürel, ekonomik ve siyasal ivme kazandıran ve geliştiren bilim insanlarının yayınlarına gelince.  “Scopus” verilerine göre 1996-2014 yılları arasında ülkemizde yapılan toplam uluslararası yayın sayısı 390 bin 874 olup, Türkiye sayı açısından sıralamada 239 ülke arasında genel ortalamada 20. sırada yer alıyor. İlk bakışta “ekonomide 17’inci, bilimsel yayında 20’inci sıradayız” diye sevinmeyelim hemen.

Bilimsel yayınlara yapılan atıf sayısında  Türkiye 27.sırada.  (2.938.841 atıf).  Atıf almanın  göstergelerinden birj olan H indeksi açısından sıralamada ülkemiz 37.sırada. Yayın başına atıf sayısı açısından ise 162. sıradayız.  Yani yapılan yayınların bilimsel değeriyle ilgili sorun olduğunu gösteriyor bütün rakamlar.

 Sayısı hızla çoğalan üniversiteler yayın sayısını artırsa bile kalitesi açısından ciddi sorunlar yaşandığını görüyoruz. Üniversitelerde araştırma fonlarının giderek azalması, alt yapı sorunları, bilim insanlarını da bilimden uzaklaştırıyor,  ya da yurt dışına gidişlerine neden oluşturuyor.

 Sonuçta hiç ummadığımız ülkeler bilim insanlarıyla üniversitelerde ürettikleri ürünlerle dünya ekonomisinde söz sahibi hale gelebiliyor.

Ancak iktidar ve muhalefet  için siyaset kadar çekici olmayan bilim yok sayılırken ülkenin sanal bir biçimde doldurulan gündemiyle halk olarak aklımız tutuluyor.

 Artan üniversite sayısıyla övünürken 50 bine yaklaşan öğretim elemanı eksikliği nasıl kapatılacak, eğitimin kalitesi nasıl artırılacak, toplumu dönüştürecek bilim insanı nasıl yetiştirilecek sorularını sormayı unutuyoruz. Üniversite ve hastane inşaatlarıyla övünüyoruz.  Hepimize yazık oluyor!