Birleşmiş Milletler 2014 yılında 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nün temasını ‘insanlığın ilerlemesi için kadınlara eşitlik’ olarak belirledi. Ancak Türkiye’de eşitliğin nasıl sağlanacağı konusuna yanıt vermek kolay olsa da gerçekleştirilmesi son derece zor görünüyor.

Ülkenin kısıtlı kaynakların nasıl savrulduğunun her gün bir yeni örneğini medyadan izlerken,  araya sıkışan “yine bir kadını erkek arkadaşı öldürdü, ah, ah” haberleriyle nasıl bir akıl tutulması içinde olduğumuzu hayretle izliyoruz.

En son eski erkek arkadaşı tarafından 6 kurşunla belediye otobüsünde öldürülen bir kadının dramı yansıdı gazetelere, televizyonlara. Hikaye hep tanıdık. Kadın bir erkekle tanışıyor, arkadaşlık ediyor, anlaşamıyor ayrılıyor. Kadın bir erkekle evleniyor, anlaşamıyor ayrılıyor.  Kadın bitiriyor, erkekler bitiremiyor. Erkekler kadınlar üzerinde sonsuza kadar geçerli olduğunu sandıkları bir hak iddiası içindeler. Kadının bedeninini tapulu bir mal olarak görmekten vazgeçmiyorlar.   

Kadınlar haklarını arıyor

Kadınlar haklarını arıyor, karakola gidiyor, suç duyurusunda bulunuyor. Sevgilisinin, eski eşinin tehditlerini karakolda anlatıyor. Güvenlik güçlerinin tutumu da tanıdık. Arada bir olumlu hikayelere tanık olsak da genellikle “adam üzülmüş, merak etme bu tutumundan vazgeçer, evine git” deniyor.

 6 kurşunla öldürülen genç kızın hikayesinde de tablo böyle. Şimdi bu genç kızın ölümünde ihmal yok mu? Kadınları bu ruh sağlığı bozuk, takıntılı insanlardan kim koruyacak? Hep birlikte “o da ruh sağlığı bozuk bir adam seçmeseydi! Kendi hatası” deyip başımıza gelinceye kadar bekleyecek miyiz?

Aşkın cinayet hali
Hayatın en keyifli dönemi aşkla tarif edilirken, Türkiye’de ve birçok ülkede aşk, psikolojik, fiziksel şiddet, tehdit, cinayetle sonlanıyor. Bunlara maruz kalmayan kadınlar da hem cinslerinin başına gelenlerin izleyicisi olarak başka türlü bir şiddet duygusunu bilinç altında paylaşıyor. Ruh sağlığı bozuluyor.

 Türk Psikiyatri Derneği kadınlarda ruhsal hastalıkların daha sık görülmesinin en temel nedenlerini kadına yönelik şiddet ve yoksulluk olarak tarif ediyor. Araştırmalara göre yoksul kadınlar, az okumuş kadınlar, erken yaşta evlenen kadınlar, çalışmayan ve kendi geleceğini belirleme hakkı olmayan kadınların daha çok şiddete maruz kalıyor.

 Dünya Ekonomik Forumu’nun 2013 için yayınladığı Küresel Toplumsal Cinsiyet Uçurumu Raporu’nda ülkemiz 134 ülke arasında 120. Sırada, ekonomik katılımda ise 127. sırada yer alıyor.

Bitmedi, Avrupa ve Asya ülkeleri arasında cinsiyet eşitsizliği açısından en kötü ülke kabul ediliyor. Kendi gelir grubundaki ilkeler arasında da cinsiyet eşitsizliği açısından sondan 2. sırada. Avrupa Birliği Ülkelerinde Kadına Yönelik Şiddet Araştırmasına göre; son 12 ay içinde Avrupa Birliği ülkelerinde yaşayan 13 milyon kadın fiziksel şiddete, 3.7 milyon kadın ise  cinsel şiddete maruz bırakılmış. Rapora göre AB ülkelerinde yaşayan her 3 kadından biri, 15 yaşından sonra en az bir defa fiziksel veya cinsel şiddete maruz kalmış.

Türkiye Psikiyatri Derneği Birleşmiş Milletler’in ‘eşitlik’ temasını hatırlatarak sorunların çözümü için “kadınlar için eşit eğitim, eşit evlilik, eşit iş, eşit beden kullanımı, eşit ebeveynlik olmalı” diyor.

Erkek egemen siyasetin kadınların bedeni, evliliği, işi, doğuracağı çocuk sayısı üzerinden nasıl hesaplar içinde olduğunu hatırlıyorum içim kararıyor. Ama umudumu kaybetmiyorum. Tüm kadınlar için 2014 aşk ve sevgi dolu ama cinayetsiz olsun diyorum.